Εκείνη η μέρα που θα έρθει

Έφυγες τόσο ξαφνικά και τόσο αθόρυβα που δεν πρόλαβα ούτε να κλάψω.
Η απουσία σου στην αρχή ήταν ηχηρή, μα με τον καιρό κατάφερα να την συνηθίσω.
Πρόσεξε με...Να την συνηθίσω, όχι να την ξεπεράσω.
Αλλά θα έρθει κι εκείνη η μέρα. Η μέρα που δεν θα με νοιάζει πια που οι δρόμοι μας δεν κατάφεραν να συναντηθούν κι έμειναν για πάντα παράλληλοι. Η μέρα που η εικόνα του προσώπου σου θα έχει πια ξεφτίσει και τελικά θα χαθεί. Ακριβώς όπως ξέφτισαν και τα όνειρα που έκανα για εμάς.
Θα έρθει, λοιπόν, εκείνη η μέρα που θα μπορώ να ακούσω εκείνο το τραγούδι, χωρίς να σε σκέφτομαι. Η μέρα που θα σηκώσω το κεφάλι ψηλά, θα πάρω μια βαθιά ανάσα και θα φωνάξω με όλη μου τη δύναμη ότι έχω απαλλαγεί πλήρως από εσένα.
Και το κυριότερο: η μέρα εκείνη θα φέρει πίσω το κομμάτι του εαυτού μου που είχε χαθεί με τη φυγή σου.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ηφαίστειο

Τα ήσυχα βράδια